Puerto Octay

We hebben de Carretera Austral achter ons gelaten. De laatste dagen treffen we het niet met het weer, de temperatuur is te laag en het regent nogal. De omgeving is prachtig. Het is hier niet voor niets zo groen. De Carretera Austral is er wat ons betreft niet op vooruit gegaan. Wat het er niet mooier op maakt is dat ze de hele weg (meer dan 1200 km) gaan asfalteren. Deels is dit al gebeurd en op veel andere plaatsen zijn ze bezig om de weg te verbreden. Wij vinden dat de charme op deze manier verdwijnt. Alleen het stuk door Parque Pumalin is nog in de authentieke staat, een smalle onverharde rijbaan met begroeiing vlak langs de weg. Om door dit park te reizen moet je met verschillende boten die op elkaar aansluiten. Bij het wachten op de eerste boot zien we een grote groep spelende dolfijnen. We hebben ruim een uur om de 10 km tussen de twee boten te overbruggen. Gelukkig is de weg goed. We trappen flink door en komen ruim op tijd aan. De fietsen kunnen direct aan boord en binnen vijf minuten vertrekt de boot, twintig minuten eerder dan gepland. Gelukkig dat we zo snel hebben gefietst, anders hadden we in the middle of nowwhere de nacht kunnen doorbrengen in de regen met een paar instant soepjes, acht droge broodjes en natuurlijk ons nood voer dat bestaat uit havermout, poedermelk en rozijnen. We overnachten in veel verschillende dorpen waaronder in Chaiten, het dorp dat in mei 2008 grotendeels onder de as van de daarvoor meer dan 1000 jaar slapende vulkaan Chaiten verdween. De regering wilde het dorp op een andere plaats weer opbouwen maar een groot deel van de bewoners wilde blijven en inmiddels is het al weer redelijk opgeknapt.
Onderweg horen we allemaal vogelgeluiden die we in Europa niet kennen. We zijn geen vogelaars maar we herkennen wel de kleine kolibrie en de grote condor. Ook zien we veel ibissen en bij de zee zien we veel pelikanen. Wat grappig is is dat we het bruggetje vinden waar we in 2007 doodmoe ons tentje hebben opgezet rond een uur of elf. Leuk om dat weer terug te vinden. We zijn nu in het merengebied waar de grote kegelvormige vulkanen zijn. Hier wonen veel Duitse migranten. Veel zijn hierheen getrokken tussen de eerste en de tweede wereldoorlog. Gisteren kampeerden we op camping Werner. De eigenaar en ook zijn dochter spreken nog Duits terwijl ze vierde en vijfde generatie Duitser in Chili zijn. Vandaag hadden we onderweg heerlijke koffie met Kuchen gehad.
Het weer is ondertussen prima en we hebben geluk met de zuidenwind.