Icalma

De lange heenreis met twee keer overstappen verloopt goed. Na een tussenstop van acht uur in Madrid komen we zelfs een half uur te vroeg aan in Santiago en kunnen we zonder problemen de vlucht naar Temuco halen. Hoewel de fietsdozen flink gebutst zijn functioneert alles aan de fietsen zoals het moet. We hebben een hostal vlakbij de luchthaven geboekt waar we heel hartelijk worden ontvangen.

Na een nacht in het dorpje Freire fietsen we naar Temuco. We blijven hier drie nachten. We kopen wat spullen die we onderweg nodig hebben zoals een gasblikje, havermout en een nieuw pannensetje. De oude viel net voordat we hem wilden gebruiken uit elkaar. We wandelen wat door de stad en bezoeken een mini-museum over de historie en de oorspronkelijke bewoners van de streek. In deze omgeving zijn in het verleden veel Duitsers neergestreken. Je ziet dat o.a. aan de straatnamen en aan het gebak dat hier in grote stukken wordt verorberd.

Via Lautare en Curacautin fietsen we door het Parque Nacional Conguillio. De benen worden meteen op de proef gesteld. Het is een flinke klim, grotendeels onverhard met af en toe een stukje van boven de 20% en dan lopen/duwen we. Maar alle inspanning is de moeite waard. Uiteindelijk rijden we door een vulkaanlandschap met vlakbij de sneeuwwitte kegel van de vulkaan Llaima. We kamperen een nacht in een bos met veel baardmos en dalen af naar Melepeuco. Onverhard dalen op gravel is ook een uitdaging.

Op dit moment zijn we in Icalme. Ook de weg hiernaartoe is grotendeels onverhard, gaat omhoog en kost de nodige moeite. We kamperen nu aan het laguna de Icalme en recupereren een dagje voordat we verder fietsen richting de Argentijnse grens. Prachtig zonnig en warm weer hier, alleen vrijwel altijd wind. Maar daar staat Patagonië om bekend.