Mount Gambier
Door: A&J
Blijf op de hoogte en volg Jenne
26 Februari 2018 | Australië, Mount Gambier
Als we in Adelaide aankomen is het 37°. Gelukkig is dit de laatste dag van een hete periode. De dagtemperatuur schommelt daarna tussen 20° en 29°.
In Adelaide gaan we op bezoek bij een 89 jarige achternicht van Jenne's moeder. Ze woont in een tehuis met 70% Nederlanders (een hoger percentage blijkt niet te mogen van de regering om subsidie te krijgen). Dochter en man schuiven ook even aan en dat leidt tot een gezellig uurtje. Wel grappig hoeveel Nederlands er wordt gesproken en hoeveel Nederlandse producten er worden verkocht in de kantine.
Daags na het bezoek koersen we langzaam richting Melbourne. Soms langs de kust maar ook hele stukken door het binnenland. Weer laat onze routeplanner ons een keer in de steek. Het slechte gravel (ook nog behoorlijk steil) eindigt bij een riviertje waar de brug is verdwenen. Gelukkig is er een huis in de buurt. De bewoonster, die niet elke dag fietsers op het erf krijgt, zegt dat we na de rivier wel weer verder kunnen. We slepen de fietsen met bagage en al door het water waarna een kilometer rul zand volgt. Gelukkig komen we uit bij een boerderij en.....asfalt.
In 2002 zijn we van Melbourne via Cairns naar Darwin gefietst. Bijna het hele stuk hebben we samen gedaan met Elke en Bryan, een Australisch koppel dat we vlak na Melbourne ontmoetten. Wij hadden de fietservaring en zij kenden Australië en wisten hoe te handelen in de outback. Dat klikte erg goed en het was ook erg leuk om hun weer te zien en een paar dagen bij hen te logeren in hun tweede huis in Kingston SE. Twee dagen zijn we samen in de auto op pad geweest en zijn nu helemaal op de hoogte van het leven in deze regio. Tussen de verschillende dorpen en dorpjes zijn afstanden van 50 tot 80 kilometer heel gewoon. Historisch en cultureel is het in onze ogen erg armoedig maar de huizen en de auto's zijn massief, om over het aantal hectares van de boerderijen maar niet te spreken. Als wij vertellen hoe groot de boerderijen van onze ouders waren wordt menige wenkbrauw gefronst.
De afgelopen weken hebben we de olympische winterspelen in de marge gevolgd. Australië is natuurlijk niet echt een land voor winterspelen maar heeft wel deelnemers. Als er een tv op de camping was en het schaatsen niet te laat op de avond dan konden we kijken. Zo hebben we Kjeld Nuis goud zien winnen op de 1000 meter.
Nu we twee maanden langer van huis zijn, zijn onze plannen als volgt: Misschien gaan we nog een paar weken naar Tasmanië. Dan vliegen we half april naar Bali en gaan vandaar een tijdje naar Lombok. Half mei vliegen we naar Amsterdam en gaan dan door naar Nice. Vanuit Zuid Frankrijk fietsen we dan de zomer tegemoet in Nederland. Rond 16 juni hopen we aan te komen in Groningen.
In Adelaide gaan we op bezoek bij een 89 jarige achternicht van Jenne's moeder. Ze woont in een tehuis met 70% Nederlanders (een hoger percentage blijkt niet te mogen van de regering om subsidie te krijgen). Dochter en man schuiven ook even aan en dat leidt tot een gezellig uurtje. Wel grappig hoeveel Nederlands er wordt gesproken en hoeveel Nederlandse producten er worden verkocht in de kantine.
Daags na het bezoek koersen we langzaam richting Melbourne. Soms langs de kust maar ook hele stukken door het binnenland. Weer laat onze routeplanner ons een keer in de steek. Het slechte gravel (ook nog behoorlijk steil) eindigt bij een riviertje waar de brug is verdwenen. Gelukkig is er een huis in de buurt. De bewoonster, die niet elke dag fietsers op het erf krijgt, zegt dat we na de rivier wel weer verder kunnen. We slepen de fietsen met bagage en al door het water waarna een kilometer rul zand volgt. Gelukkig komen we uit bij een boerderij en.....asfalt.
In 2002 zijn we van Melbourne via Cairns naar Darwin gefietst. Bijna het hele stuk hebben we samen gedaan met Elke en Bryan, een Australisch koppel dat we vlak na Melbourne ontmoetten. Wij hadden de fietservaring en zij kenden Australië en wisten hoe te handelen in de outback. Dat klikte erg goed en het was ook erg leuk om hun weer te zien en een paar dagen bij hen te logeren in hun tweede huis in Kingston SE. Twee dagen zijn we samen in de auto op pad geweest en zijn nu helemaal op de hoogte van het leven in deze regio. Tussen de verschillende dorpen en dorpjes zijn afstanden van 50 tot 80 kilometer heel gewoon. Historisch en cultureel is het in onze ogen erg armoedig maar de huizen en de auto's zijn massief, om over het aantal hectares van de boerderijen maar niet te spreken. Als wij vertellen hoe groot de boerderijen van onze ouders waren wordt menige wenkbrauw gefronst.
De afgelopen weken hebben we de olympische winterspelen in de marge gevolgd. Australië is natuurlijk niet echt een land voor winterspelen maar heeft wel deelnemers. Als er een tv op de camping was en het schaatsen niet te laat op de avond dan konden we kijken. Zo hebben we Kjeld Nuis goud zien winnen op de 1000 meter.
Nu we twee maanden langer van huis zijn, zijn onze plannen als volgt: Misschien gaan we nog een paar weken naar Tasmanië. Dan vliegen we half april naar Bali en gaan vandaar een tijdje naar Lombok. Half mei vliegen we naar Amsterdam en gaan dan door naar Nice. Vanuit Zuid Frankrijk fietsen we dan de zomer tegemoet in Nederland. Rond 16 juni hopen we aan te komen in Groningen.
-
26 Februari 2018 - 09:10
Ruud:
Thnx folks. Bedenk intussen maar dat het hier zo'n -5○ graden is, maar veel kouder aanvoelt door een harde, koude oostenwind. De komende dagen wordt die wind zo'n kracht 6-7 en wordt het nog enkele graden kouder. Gevoelstemperatuur dan zo'n -20.
Balen jullie er trouwens ook van dat je eind deze week niet op natuurijs kunt schaatsen? (rub it in, rub it in :-)).
Hg
Ruud -
26 Februari 2018 - 10:16
Arend:
Hoi Jenne en Annalies
In aanvulling op wat Ruud schrijft. Dit kleine landje heeft zulke kleine weercijfers dat we de temperatuur niet meer in graden Celsius benoemen, maar in gevoelstemperatuur. En daar stond ik dan 14 dagen geleden met mijn schaatsen onder de arm bij een groot ven op Jilts Dijksheide. En met gevoelstemperaturen vriest het heus niet dicht hoor. Onverrichterzake weer naar huis. De hoop is gevestigd op deze week, maar ik moet het nog zien. De zon is sterk en overdag vriest het ijs niet aan. Vrijdag wordt er alweer dooi en een sneeuwbuitje is niet uitgesloten. Zou leuk zijn: IJsvrij op mijn verjaardag! De laatste keer dat je op 2 maart op het Paterswoldse Meer kon schaatsen in mijn herinnering (toen tot 16 maart) was met die enorme IJzel.
Maar je merkt het wel aan ons schrijven: Nederland raakt al van de leg bij 2 graden vorst en ook ik heb stiekum al gekeken of de agenda donderdag leeg kan."Als er natuurijs is laat je alles uit je handen vallen, behalve je schaatsen"
En jullie hebben nog een fantastische tijd voor de boeg! Veel genoegen!
Arend
-
26 Februari 2018 - 12:33
Ineke Koets:
Hoi wat leuk om weer wat van jullie avonturen te lezen. Zo te horen ook nog heel wat van plan. Het is hier ijzig koud en het vriest aardig. De zomer lijkt nog ver weg. Veel plezier met de voortgang van jullie reis.
Groetjes Ineke -
26 Februari 2018 - 14:13
Bart En Hilda:
Hoi Jenne en Annelies, leuk om te horen dat jullie wellicht ook nog naar Tasmanie gaan. Een goede vriend van mij, Gjalt Gjaltema uit Assen, is net terug van een 2,5 maanden verblijf in Tasmanie. Hij heeft hier als kind gewoond met zijn ouders en is op de leeftijd van 12 jaar teruggegaan naar Nederland. Hij is nu op bezoek geweest bij familie of vrienden en is altijd zeer enthousiast over Tasmanie. Dus zeker naartoe gaan zou ik zo zeggen! Mooi ook dat jullie nu de tijd hebben om langer weg te blijven en dat het werk je niet meer bind aan Nederland. Als jullie er weer zijn, zou ik als ik jullie was ergens een ruimte huren en gaan vertellen over jullie reis-belevenissen. Wij komen dan zeker! :-)
Groetjes van Bart & Hilda
P.s.: hier is het op dit moment, zoals anderen schrijven, idd `Siberisch koud`, dus wij zijn stinkend jaloers op jullie! -
02 Maart 2018 - 06:08
Dirk:
Het blijft mooi om over jullie avonturen te lezen. Wat een reis, echte safari zie ik. Hier giert een koude oosten wind ons om de oren. Nog 1 dag geloof ik en dan is het voorbij. Jammer voor de schaatsers, ik verlang wel naar de lente. Een goede reis verder.
Groet, Dirk -
04 Maart 2018 - 10:31
Emmy:
Hoi Jenne en Annalies, ik dacht dat jullie al zo’n beetje aan het einde van jullie reis kwamen, maar niets is mider waar. 16 juni lees ik, met nog een fietstochtje van Nice naar Nederland.
Het blijft wel een verrassing met jullie. Wij waren voor Jan zijn verjaardag op Schier. Met een gevoelstemperatuur van -18 werd dat ook wel een memorabel tripje. Vanaf nu gaat het weer hard dooien en Jan heeft niet geschaatst. Goeie reis en mooie ontmoetingen.
Groeten van Jan en Emmy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
